کاروان و کاروانسراهای عصر صفوی از منظر سیاحان فرانسوی

کاروان و کاروانسراهای عصر صفوی از منظر سیاحان فرانسویترک لادانی، صفورااستادیار دانشگاه اصفهانsafouraladani@yahoo.com1390/12/ تاریخ پذیرش: 20 1390/11/ تاریخ دریافت: 23اولین مسئله ای که یک سیاح اروپائی در قرن 17 میلادی در ارتباط با سفر به مشرق زمین و ایران با آن مواجه می شود،واژگان کلیدی: سفرنامه، کاروان، کاروانسرا، ایران صفوی، امنیت، سفر.نحوه و چگونگی سفر است چرا که می خواهد صحیح و سالم به مقصد خویش برسد.به همین خاطر است که بسیاری از سیاحان که زمان اهمیتی زیادی برایشان نداشته و می خواستهاند از یک امنیت نسبیدر سفر بهره مند شوند، سفر با کاروان را ترجیح می دادهاند. بنابراین اطلاعاتی که در مورد این کاروانها داده می شود بخشعظیمی از سفرنامه های سیاحان معروفی چون ژان شاردن یا ژان- باتیست تاورنیه را تشکیل می دهد.به نظر تاورنیه سفر با کاروان هیچگونه ترس و اضطرابی به همراه ندارد. در حالیکه سیاحان دیگر آن را سخت و همراه باموانع بیشمار بیان می کنند. متداولترین موانع موجود که در سفرنامه ها ذکر شده، بدی آب و هواست. گرما و تشنگی بسیاری ازسیاحانی را که به آب و هوای معتدل و سرزمینهای پر از آب عادت داشته اند آزار میداده است. خطر راهزنان که شب و روزدر کمین این کاروانها هستند نیز به خطرهای راه اضافه می شود. با این حال ایران عصر صفوی نسبت به دیگر کشورهایمشرق زمین امن تر توصیف شده است چرا که شبکه ی کاروانسراها که در آن عصر در تمام کشور کشیده شد، سفری راحت وآرام را برای سیاحان به ارمغان آورد. در واقع پادشاهان صفوی توجه زیادی به امنیت راهها و راحتی و آسایش کاروانسراهائی کهدر نزدیکی شهرها قرار داشتند، مبذول می داشتند. دراین تحقیق سعی میشود تا به کاروانسراهای عصر صفوی وبه خصوصامنیت جادهها در این دوره پرداخته شود.