مقاله حاضر مساله «فضاهای ره به زوال» را در آثار لویی فردینان سلین مورد بررسی قرار میدهد. در رمانهای سلین که عموما حول محور توصیف فضا میچرخند، ما با مکانهای ظالمانه و جهانهای خونین و دوزخی مواجه هستیم. این فضاها همواره به مثابه جهانهایی معرفی میشوند که در معرض زیرورو شدن و نابسامانی قرار دارند و چنین به ذهن متبادر میشوند که گویی آخرالزمان بهشت روی کره خاکی فرا رسیده است. این فضاهای در حال زوال با درونمایههایی همچون گرداب، زندان، شکنجه، رنج و مجازات همپیوند شدهاند. به عبارت روشن، این فضاها در واقع جهانهای تباهشدهای هستند که در آنها دریدن و برهنه کردن و بیمایه کردن بدنها سکه رایج است.
پاسکال میندیه, مانهان. (1392). غوری در فضاهای کارناوالی سلین. revue des études de la langue française, 5(2), 63-74. doi: 10.22108/relf.2634.20333
MLA
مانهان پاسکال میندیه. "غوری در فضاهای کارناوالی سلین", revue des études de la langue française, 5, 2, 1392, 63-74. doi: 10.22108/relf.2634.20333
HARVARD
پاسکال میندیه, مانهان. (1392). 'غوری در فضاهای کارناوالی سلین', revue des études de la langue française, 5(2), pp. 63-74. doi: 10.22108/relf.2634.20333
VANCOUVER
پاسکال میندیه, مانهان. غوری در فضاهای کارناوالی سلین. revue des études de la langue française, 1392; 5(2): 63-74. doi: 10.22108/relf.2634.20333
)
