تئاتر نمایش داستانی تخیلی به واسطهی ژست و کلام است و دارای دو زبان کلامی و غیر کلامی یا صحنهای است. هدف مطالعهی حاضر بررسی زبان در دو نمایشنامه از دو فرهنگ متفاوت است : «آخر بازی» بکت و «افرا یا روز میگذرد» نوشتهی بهرام بیضایی. نمایش اول را نمونهی تئاتر نو یا پوچی میدانند که نویسندگان آنها قصد داشتهاند عناصر سنتی تئاتر غرب را به چالش کشیده و طرد کنند. ما بر این باوریم که نمایشنامهی بیضایی نیز به نوعی، نمایشی مدرن است و از این نقطه نظر، با نمایشنامه بکت شباهتهایی دارد، لیکن روی بنیانهای فرهنگی سنتی ایرانی تکیه دارد و گذشتهی خود را نفی نمیکند. مطالعهی حاضر با تکیه بر ابزارهای تحلیلی نقد سبکشناسی در حوزه ادبیات تطبیقی سعی دارد با تکیه بر وجه کلامی تئاتر، شباهتها و تفاوتهای این دو نمایش را بررسی کند.
موسوی, هدا و آیتی, اکرم . (1393). جایگاه زبان در دو نمایشنامه. revue des études de la langue française, 6(2), 19-32. doi: 10.22108/relf.2635.20342
MLA
موسوی, هدا , و آیتی, اکرم . "جایگاه زبان در دو نمایشنامه", revue des études de la langue française, 6, 2, 1393, 19-32. doi: 10.22108/relf.2635.20342
HARVARD
موسوی, هدا, آیتی, اکرم. (1393). 'جایگاه زبان در دو نمایشنامه', revue des études de la langue française, 6(2), pp. 19-32. doi: 10.22108/relf.2635.20342
CHICAGO
هدا موسوی و اکرم آیتی, "جایگاه زبان در دو نمایشنامه," revue des études de la langue française, 6 2 (1393): 19-32, doi: 10.22108/relf.2635.20342
VANCOUVER
موسوی, هدا, آیتی, اکرم. جایگاه زبان در دو نمایشنامه. revue des études de la langue française, 1393; 6(2): 19-32. doi: 10.22108/relf.2635.20342
)
